Ekologiczny łosoś

Dzięki włączeniu do porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) odpowiednich przepisów produkty ekologiczne z Norwegii i Islandii, w tym ekologicznego norweskiego łososia, będzie można ponownie importować do Unii Europejskiej i wprowadzać do obrotu jako produkty spełniające wymogi określone w unijnych przepisach dotyczących produktów ekologicznych.
Ta długo oczekiwana decyzja, podjęta dziś przez Wspólny Komitet EOG, kładzie kres ośmioletniemu okresowi opóźnienia, kiedy to producenci ekologiczni z Norwegii i Islandii (państw EOG, których dotyczy ta kwestia) przestrzegali nieaktualnych przepisów, niestosowanych już na terenie UE. Dzięki przyjęciu wspomnianej decyzji ekologicznego łososia hodowanego i certyfikowanego zgodnie z unijnymi rozporządzeniami będzie można ponownie importować z państw EOG począwszy od 18 marca 2017 r.
Komisarz ds. rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich Phil Hogan z zadowoleniem przyjął dzisiejszą decyzję: Cieszę się, że nasi partnerzy z EOG zdali sobie sprawę ze znaczenia wspólnych standardów oraz z korzyści, jakie przynoszą one producentom i konsumentom po obu stronach. Wprowadzone przepisy gwarantują równe warunki działania producentom ekologicznym z UE i EGO, z korzyścią dla obu stron. Komisja nigdy nie zgodzi się na obniżenie wysokich standardów w zakresie produktów wytwarzanych, importowanych i wprowadzanych do obrotu jako produkty ekologiczne. Naszą rolą jest zapewnienie zaufania konsumentów i zagwarantowanie wiarygodności logo produkcji ekologicznej UE.
UE po raz pierwszy przyjęła przepisy dotyczące produkcji ekologicznej i etykietowania produktów ekologicznych w 1991 r., a zaktualizowała je w 2007 r. – w wielu przypadkach wprowadzając bardziej rygorystyczne regulacje. Dodatkowe przepisy regulujące produkcję, w szczególności produkcję akwakultury ekologicznej, wprowadzono w późniejszym czasie, w 2009 r. Wszystkie te przepisy stały się obowiązkowe dla unijnych producentów w styczniu 2015 r., a opóźnienie we włączeniu nowych przepisów do porozumienia EOG doprowadziło do nierównego traktowania producentów i podmiotów gospodarczych.
Szczególnie jeśli chodzi o unijne przepisy z zakresu akwakultury dotyczące hodowli i certyfikacji ekologicznego łososia, opóźnienie to oznaczało, że produktów akwakultury z tych państw nie można było importować i sprzedawać jako produktów ekologicznych w UE, co rodziło konsekwencje dla producentów z państw EOG oraz importerów i przetwórców z UE.
Organy EOG zwlekały z przyjęciem nowych przepisów ze względu na nierozpatrzone wnioski o odstępstwa w niektórych kwestiach technicznych, zwłaszcza dotyczących stosowania mączki rybnej do karmienia przeżuwaczy i pewnej dozy elastyczności w zakresie etykietowania. Wnioski te obecnie wycofano.
Kontekst
Produkcja ekologiczna stanowi jedyny element unijnej wspólnej polityki rolnej, który wchodzi w zakres porozumienia EOG. Porozumienie to, które weszło w życie w dniu 1 stycznia 1994 r., tworzy jednolity rynek skupiający państwa członkowskie UE oraz trzy państwa EOG – Islandię, Liechtenstein i Norwegię. W porozumieniu tym przewidziano bezzwłoczne włączenie w jego treść wszystkich aktów prawnych Unii wchodzących w zakres jego postanowień. Opóźnienie w tym względzie oznaczało, że państwa EOG nadal stosowały przepisy dotyczące produkcji ekologicznej przyjęte przez UE w 1991 r. Włączenie unijnych regulacji do porozumienia skutkuje formalnym dwustronnym uznawaniem i przestrzeganiem tych przepisów oraz otwiera możliwości importu produktów ekologicznych z EOG i ich sprzedaży jako takich na terenie UE. Przepisy dotyczące żywności nie mają zastosowania do Lichtensteinu, dlatego też ich włączenie do porozumienia i związane z tym konsekwencje dotyczą wyłącznie Islandii i Norwegii.