Zwalczanie szkodników jesienią w rzepaku

Prowadzenie upraw wymaga od rolników stałej uwagi i nieustannego kontrolowania stanu roślin. Pojawienie się jakichkolwiek sygnałów ataku szkodników czy chorób powinno powodować natychmiastowe działania, dzięki którym można uchronić plony przed olbrzymimi stratami.

W przypadku rzepaku zagrożeń jest bardzo wiele, natomiast z roku na rok systematycznie zmniejsza się ilość dostępnych środków ochrony, którymi mogą być zwalczane szkodniki.

Jednym z ostatnich kroków w tym kierunku jest wprowadzenie zakazu stosowania zapraw z grupy neonikotynoidów. Szczególnie odczuwalne przez rolników jest wycofanie również z użytku s.a. chloropiryfos, dimetoatu i innych pyretroidów.

Jak wskazują producenci, niezaprawienie upraw zaprawą insektycydową – w połączeniu ze wzrastającą presją szkodliwych organizmów i niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi – nie tylko stwarza większe zagrożenie dla jakości i ilości plonów. Stawia też przed rolnikami dodatkowe zadania w postaci konieczności prowadzenia szczegółowych lustracji plantacji i reagowania poprzez zastosowanie zabiegów insektycydowych.

Zagrożenia upraw rzepaku i zbóż

Zarówno rzepak, jak i zboża ozime już jesienią są narażone na działanie szkodników. Żerowanie osobników z niektórych gatunków na młodych roślinach powoduje zaburzenia ich rozwoju. Rośliny są osłabione, a więc również mniej odporne na wymagające warunki zimowe. Utrudniony i spowolniony jest też ich wiosenny wzrost.

Do najpoważniejszych jesiennych zagrożeń dla rzepaku zaliczają się:

• pchełka rzepakowa – larwy pchełki żerują na łodygach i nerwach liści, niszczą szyjkę korzeniową i nasadę łodygi
• pchełki ziemne – chrząszcze wyjadają otwory w młodych liściach i w liścieniach,
• chowacz galasówek – – larwy żerują w tzw. galasach (naroślach) widocznych na szyjce korzeniowej lub korzeniu głównym
• gnatarz rzepakowiec – larwy żerują na liściach do pierwszych przymrozków, często powodując gołożery,
• tantniś krzyżowiaczek – larwy żerują na liściach, powodując ich niszczenie,
• miniarka kapuściana – larwy wyjadają tkankę miękiszową liści, tworząc charakterystyczne korytarze; do jesieni niszczą też ogonki liściowe,
• mszyca kapuścianka – kolonie po spodniej stronie liści, żerowanie powoduje zmniejszenie wigoru roślin,

Progi szkodliwości ekonomicznej szkodników rzepaku

O wysokości ryzyka, jakie stwarza dla plantacji pojawienie się szkodników rzepaku mówią progi szkodliwości ekonomicznej. Wskazują one, jakie zagęszczenie larw czy dorosłych osobników powinno skłonić rolnika do natychmiastowego działania, aby uniknąć poważnych strat materialnych. Dla szkodników rzepaku progi szkodliwości wynoszą:

• tantniś krzyżowiaczek, gnatarz rzepakowiec – 1 larwa na 1 roślinie,
• pchełka rzepakowa i ziemna – 1 dorosły osobnik na 1 mb w rzędzie rzepaku,
• rolnice – 6-8 gąsienic na 1 m2 rzepaku,
• mszyce – 2 kolonie na 1 m2 na brzegu plantacji,
• śmietka kapuściana – 1 dorosły osobnik w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni
• chowacz galasówek – 2-3 dorosłe osobniki w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni

TopGun – skuteczna broń w walce ze szkodnikami rzepaku

Brak dostępu do zapraw z grupy neonikotynoidów sprawia, że rolnicy poszukują innych metod walki z szkodnikami, które zminimalizują ryzyko zniszczenia upraw. Do dyspozycji rolników zajmujących się uprawą rzepaku jest Top Gun 050CS.

Preparat, którego podstawę stanowi substancja czynna lambda-cyhalotryna (związek z grupy pyretroidów), ma kompleksowe działanie kontaktowe i żołądkowe. Może być stosowany w ochronie rzepaku, zbóż, a także kapusty głowiastej, kukurydzy cukrowej, ziemniaków, jabłek i innych upraw.

Tabela dawkowania