RÓWNOWAGA W NAWOŻENIU

Transformacja Unii Europejskiej to wielkie wyzwanie dla europejskiej branży rolnej. Strategia Europejskiego Zielonego Ładu stanowi kluczową część tych zmian.

Linia produktów Fosfarm Grupy Azoty to nowoczesne i bezpieczne dla środowiska rozwiązania, które sprawdzają się na każdym polu.

Tworząc nowe produkty chcemy powiązać rozwój gospodarczy z ochroną zasobów naturalnych i globalną równowagą agroekosystemów. Stawiamy na racjonalne i efektywne wykorzystanie składników pokarmowych zawartych w nawozach, gwarantujące otrzymanie optymalnego i dobrego jakościowo plonu, ograniczając zanieczyszczenie i chroniąc potencjał produkcyjny środowiska.

Co to jest Fosfarm?

Fosfarm to nowa linia nawozów wieloskładnikowych produkowanych zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, w tym

gospodarki w obiegu zamkniętym. To nawozy NPK, wzbogacone w wapń, magnez, siarkę oraz mikroskładniki, tj. miedź i cynk. Zawarty w nawozie fosfor, a także wapń, magnez i mikroskładniki, w całości pochodzą z zasobów odnawialnych.

Gospodarka w obiegu zamkniętym

Jaki jest skład nawozów?

Obecnie dostępne na rynku są dwa produkty: Fosfarm 4-10-15 i Fosfarm 4-8-21. W ramach rozwoju linii Fosfarm, Grupa Azoty planuje wprowadzenie nowych formuł nawozowych.

Fosfarm 4-10-15:

4% N w formie amonowej,

10% P2O5 rozpuszczalnego w obojętnym

roztworze cytrynianu amonu

i wodzie, w tym 1 fosforu

rozpuszczalnego w wodzie,

15% K2O rozpuszczalnego w wodzie,

6% CaO rozpuszczalnego w wodzie,

12% SO3 (4,8% S) rozpuszczalnego w wodzie.

Nawóz wzbogacony jest w magnez, miedź i cynk.

Fosfarm 4-8-21:

4% N w formie amonowej,

8% P2O5 rozpuszczalnego w obojętnym

roztworze cytrynianu amonu

i wodzie, w tym 1 fosforu

rozpuszczalnego w wodzie,

21% K2O rozpuszczalnego w wodzie,

5% CaO rozpuszczalnego w wodzie,

12% SO3 (4,8% S) rozpuszczalnego w wodzie.

Nawóz wzbogacony jest w magnez, miedź i cynk.

Związki fosforu rozpuszczalne w cytrynianie amonu i związki fosforu rozpuszczalne w wodzie wykazują porównywalną skuteczność niezależnie od terminu aplikacji, o ile są umieszczone na odpowiedniej głębokości.

Synergizm pierwiastków

Nawozy linii Fosfarm zawierają azot amonowy, magnez i siarkę, które ułatwiają pobieranie fosforu przez rośliny.

Jak stosować nawozy linii Fosfarm?

• Dawkę nawozu ustal w oparciu o zasobność gleby i zapotrzebowanie roślin.

Racjonalne wykorzystanie składników pokarmowych wprowadzanych w nawozach mineralnych powinno uwzględniać bilans pierwiastków oraz opierać się na wynikach analizy gleby.

• Gospodaruj fosforem w ramach zmianowania, a nie pojedynczego sezonu wegetacyjnego.

W nawożeniu fosforem istotne jest następcze działanie tego pierwiastka. Z tego względu warto uwzględnić czynnik czasu, który w praktyce rolniczej najlepiej odnieść nie do jednego sezonu wegetacyjnego, ale do całego zmianowania (np. do 4 lat).

• Ustal optymalny termin nawożenia.

Z uwagi na konieczność zapewnienia roślinom odpowiedniego odżywienia już we wczesnym etapie wzrostu, nawozy wieloskładnikowe należy stosować przedsiewnie.

• Wymieszaj nawóz z glebą.

Fosfor jest pierwiastkiem mało ruchliwym w glebie, dlatego na ogół pozostaje w tej warstwie, do której został wprowadzony z nawozami mineralnymi. Z tego względu nawozy fosforowe powinno się wymieszać z 10-20 cm warstwą gleby. Takie rozwiązanie zmniejsza ryzyko strat fosforu.

Zrównoważone gospodarowanie przynosi korzyści ekonomiczne i ekologiczne

Dbałość o wysoki stopień wykorzystania składników z nawozów jest bardzo ważna, ponieważ nakłady ponoszone na nawożenie mają znaczący udział w kosztach produkcji roślinnej. Ponadto, straty fosforu z gleb (głównie na drodze erozji i spływu powierzchniowego) skutkują eutrofizacją środowiska.

Zwiększeniu wykorzystania fosforu z nawozów służą: regulacja odczynu gleby, dostosowanie dawek i terminów nawożenia do

właściwości gleb i zapotrzebowania roślin, stosowanie właściwego płodozmianu, uprawa międzyplonów, utrzymywanie gleb pod okrywą roślinną, ściółkowanie, gospodarowanie w sposób dostosowany do topografii terenu.

Dostępność fosforu w glebie zależy przede wszystkim od:

• odczynu gleby − w glebach o uregulowanym odczynie znajduje się najwięcej jonów fosforanowych bezpośrednio dostępnych dla roślin; w glebach bardzo kwaśnych fosfor przechodzi w trudno rozpuszczalne fosforany żelaza i glinu, a w glebach alkalicznych bądź przewapnowanych – w trudno rozpuszczalne fosforany wapnia;

• zasobności gleby w fosfor – optymalne jest utrzymanie przynajmniej średniej zasobności;

• zawartości materii organicznej w glebie – materia organiczna zwiększa dostępność fosforu;

• temperatury – w niskiej temperaturze dostępność fosforu jest mniejsza;

• dostępności wody – susze glebowe (np. ekstremalne warunki w 2018 i 2019) zmniejszają dostępność składników pokarmowych.

Wysoki poziom produkcji można uzyskać tylko wówczas, gdy gleba charakteryzuje się uregulowanym odczynem, a jej zasobność w przyswajalne dla roślin formy fosforu jest minimum średnia.

Fazy krytyczne zaopatrzenia roślin w fosfor to:

• początek wegetacji – składnik potrzebny jest w okresie formowania się systemu korzeniowego; rośliny o dobrze rozwiniętym systemie korzeniowym mają łatwiejszy dostęp do składników pokarmowych i wody (większy zasięg pobrania), są bardziej tolerancyjne na stres wywołany niedoborem wody (susze występujące w ostatnich latach są czynnikiem, który najbardziej limituje plonowanie roślin);

• wznowienie wegetacji przez rośliny ozime – fosfor jest niezbędny do regeneracji systemu korzeniowego i pobudzenia pąków wierzchołkowych;

• kwitnienie i dojrzewanie.

Celem zapewnienia dobrego odżywienia startowego roślin, nawet w warunkach dobrej (czyli co najmniej średniej) zasobności gleby w fosfor, a nawet wówczas, gdy zawartość fosforu w glebie jest wysoka, wskazane jest zastosowanie 20 kg P₂O₅/ha.

W celu uzyskania szczegółowych zaleceń prosimy o kontakt z Grupą Azoty „Fosfory” Sp. z o.o.:

tel. + 48 58 343 82 71

agro@grupaazoty.com